صبح روز چهارشنبه 26 آوریل (6 اردیبهشت) بسیاری از ساکنان استان اوکیناوای ژاپن متوجه شدند که شمار زیادی پرسنل و خودروهای نیروی دفاع از خود (ارتش ژاپن) در بخش‌ها و خیابان‌های مختلفی مستقر شده‌اند زیرا دولت ژاپن اعلام کرد قصد دارد سامانه ضدهوایی «پاتریوت-3» را اینجا مستقر کند.
استان اوکیناوا همچنین در روز چهارشنبه اقدام به برگزاری یک مانور آمادگی «سیستم هشدار فوری ملی» کرد. هنگامی که صدای آژیرها بلند شد، اعصاب مردم اوکیناوا دوباره به هم ریخت.
رسانه‌های محلی زبان به انتقاد گشودند که چرا توسعه مداوم نظامی گری دولت، «قانون اساسی صلح طلبانه» ژاپن را نقض می‌کند و برای امنیت و ثبات ملی تهدید به وجود می‌آورد. آنها این جمله را در گزارش‌های خود تکرار کردند که «اجازه ندهیم اوکیناوا دوباره به میدان نبرد تبدیل شود!».
هیاتی از نمایندگان بخش اوکیناوا در روزهای 24 و 25 آوریل (4 و 5 اردیبهشت) به منظور نشان دادن صلح‌طلبی، قطعنامه‌ای را که دیپلماتیک صلح‌طلبانه‌ای را که توسط مجمع این بخش (پارلمان محلی) به تصویب رسیده بود را به وزارت دفاع، دفتر کابینه و وزارت امور خارجه ژاپن ارائه کردند.
این قطعنامه نسخه جدید «سه سند امنیتی» که اواخر سال گذشته توسط ژاپن به تصویب رسیده بود را زیر سوال برد و از دولت ژاپن خواست از اصول مندرج در چهار سند سیاسی میان چین و ژاپن، ارتقاء دوستی چین-ژاپن و ساخت فعالانه صلح از طریق گفتگو و دیپلماسی، پیروی کند.
این نخستین قطعنامه در ژاپن است که در قالب یک مجمع محلی موضع گیری اشتباه دولت این کشور در قبال چین را زیر سوال می‌برد. این قطعنامه منعکس کننده خواست جمعی 1.46 میلیون اوکیناوایی و همچنین بازتابی از صدای نیروهای صلح آمیز در ژاپن محسوب می‌شود.
دولت ژاپن نمی‌تواند وانمود کند این خواسته را نمی‌شنود. چشم انداز سیاسی جهان طی سال‌های اخیر دستخوش تغییرات اساسی شده است. به موازات اینکه ایالات متحده به غلط چین را به عنوان «مهم‌ترین رقیب» خود تعریف کرده و ناتو به مداخله در امور آسیا-اقیانوسیه ادامه داده، نیروهای سیاسی راستگرای ژاپن تصور کرده‌اند فرصتی را برای رخنه در «قانون اساسی صلح آمیز» کشورشان پیدا نموده و می‌توانند دوباره نظامی‌گری را احیاء کنند.
آنها مدام به غلو درباره «تهدید چین» پرداخته، بودجه‌های نظامی را شدیدا افزایش داده، اقدام به توسعه تسلیحات تهاجمی کرده، به دنبال کسب توانایی برای حمله علیه دشمن بوده و سعی در نابودی نظم بین‌المللی پساجنگ دارند.
تمام این موارد باعث نگرانی عمیق مردم اوکیناوا شده، مردمی که از جنگ جهانی شدیدا آسیب دیده‌اند. «نیروهای دفاع از خود ژاپن» (ارتش) همچنین حضور خود در اوکیناوا را تداوم بخشیده‌اند. دولت ژاپن در دسامبر سال گذشته نسخه جدیدی از «راهبرد امنیت ملی»، «راهبرد دفاع ملی» و «طرح آمادگی نیروی دفاعی» موسوم به «سه سند امنیتی» را به تصویب رساند که در همه آنها به تقویت توان نیروهای دفاع از خود ژاپن مستقر در اوکیناوا اشاره و بر توسعه نیروهای دفاع از خود تاکید شده است.
نیروهای نظامی ژاپن از فرودگاه‌ها و بنادر محلی این منطقه استفاده می‌کنند. رسانه‌های محلی تاکید دارند که دولت ژاپن خواستار تبدیل اوکیناوا به یک «دژ نبرد» است.
مردم اوکیناوا به دلیل ضربه ناشی از جنگ، ارزش صلح را درک می‌کنند. قطعنامه‌ای که از سوی پارلمان محلی اوکیناوا ارائه شد، نارضایتی و نگرانی آنها از توسعه نظامی دولت ژاپن را نشان داده و همچنین خواستار دوستی چین-ژاپن و صلح منطقه‌ای شده است.
شماری از گروه‌های مدنی ژاپن نیز در روز 24 آوریل اعلام کردند راهپیمایی گسترده‌ای را در روز 21 مه (1 اردیبهشت) برای مخالفت با استقرار نیروهای موشکی توسط «نیروهای دفاع از خود» در اوکیناوا برگزار خواهند کرد و با شعار «اجازه ندهیم اوکیناوا دوباره به میدان نبرد تبدیل شود» به خیابان‌ها می‌آیند.
«ریوکیو شینپو» روزنامه محلی اوکیناوا اخیرا مقاله‌ای منتشر کرد و در آن یادآور شد چین بزرگترین شریک اقتصادی ژاپن است و این دو کشور از یکدیگر جدایی ناپذیرند؛ چین و ژاپن باید به سختی تلاش کنند تا تنش را کاهش دهند و نهایت تلاش خود را برای ایجاد صلح به کار برند.
به گفته «ماساهیرو ساکاتا» مدیر سابق دفتر امور حقوقی کابینه ژاپن، سیاست امنیتی دولت ژاپن دستخوش تغییرات بزرگی شده و باید در این باره به افکار عمومی توضیح دهد.
مردم اوکیناوا خواستار صلح هستند نه موشک. دولت ژاپن باید به دقت به خواسته‌های مشروع آنها گوش فرا دهد. دولت ژاپن باید دقیقا درباره چگونگی فائق آمدن بر موانع و کاهش بار احیای بهبود روابط چین-ژاپن بیاندیشد.
