براساس آخرین اخبار منتشر شده، دومین مثنوی تاریخ دار توسط کارشناسان کتابخانه ملی ایران شناسایی شد.
حمزه مرادی بهرام، فهرست نویس نسخ خطی سازمان اسناد و کتابخانه ملی گفت: کتابخانه ملی ایران دارای نسخه های فراوانی از مثنوی است که تاریخ کتابت آنها از قرن هشتم تا سیزدهم قمری را شامل می شود.
فهرست نویس نسخ خطی سازمان افزود: قدیمی ترین نسخه تاریخ دار موجود در کتابخانه ملی ایران مربوط به سال 715 و 716 قمری است و اخیرا نیز دومین نسخه تاریخ دار با تاریخ کتابت 20 شعبان 838 قمری شناسایی شده است.
مرادی بهرام همچنین تصریح کرد: این نسخه نویافته مثنوی از دو جهت کتاب شناسی و نسخه شناسی قابل بررسی است. کتاب هر شش دفتر مثنوی را در بردارد و در آغاز هر مثنوی نیز دیباچه هر دفتر به خط رقاع آمده است.
فهرست نویس نسخ خطی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ادامه داد: از جهت نسخه شناسی، نسخه در 301 برگ بر روی کاغذ بخارایی نخودی به خط نستعلیق چهارستونی به خط محمد بن علا قرطاسی کتابت شده است. همچنین، صفحه افتتاح هر دفتر دارای سرلوح و کتیبه مذهب و مرصع دوره تیموری و به سبک شیراز است.
مرادی بهرام در ادامه اظهار کرد: آغاز نسخه با بیت معروف نی نامه «بشنو این نی چون شکایت می کند * از جدایی ها حکایت می کند» آغاز شده و با بیت «جان را ریزد اندر بحر جان * تا شوی دریای بی حد و کران» پایان می پذیرد.
او در پایان خاطرنشان کرد: مثنوی معنوی اثر مولانا جلال الدین بلخی، شاعر و عارف پارسی گوی است. این کتاب دارای 26 هزار بیت و شش دفتر است و یکی از برترین کتاب های ادبیات عرفانی و حکمت ایرانی پس از اسلام است.
